کد مطلب:129587 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:125
عمار بن ابی سلامه دالانی (صحابی)
سـمـاوی گـویـد: وی عـمـار بـن ابـی سلامة بن عبداللّه بن عمران بن راس بن دالان، ابو سلامه دالانی و بنی دالان تیره ای از همدان است.
ابـو سـلامـه از صـحـابـه بود و آن طور كه كلبی و ابن حجر [1] نوشته اند مـحـضـر رسـول خـدا(ص) را درك كـرده بـود. طـبری گوید: او از یاران امام علی (ع) و از مـجـاهـدان ركاب وی در جنگ های سه گانه اش بود. همو است كه هنگام حركت از ذی قار به بصره از امیرالمؤمنین (ع) پرسید: یا امیرالمؤمنین چون به آنان رسیدی چه خواهی كرد؟
حـضـرت فـرمـود: آنـان را بـه سـوی خداوند و فرمانبرداری او فرا می خوانم، و اگر نپذیرفتند با آنان می جنگم.
ابـو سـلامـه ـ در بـخـشـی از سـخـنـش ـ گفت: در این صورت بر دعوت كننده خداوند چیره نخواهد گشت.
ابـن حـجـر گـویـد: او در كـربلا نزد امام حسین (ع) آمد و همراهش كشته شد. [2] صاحب حدائق و سروی نوشته اند: او در حمله نخست، همراه كسان دیگر از اصحاب امام (ع) كشته شد. [3] .
بـلاذری گـوید: عمار بن ابی سلامه دالانی تلاش كرد كه عبیداللّه زیاد را در لشكرش در نـخـیـله بـكـشد ولی موفق نشد، آنگاه مخفی شد و سپس به حسین پیوست و همراهش كشته شد. [4] .
در راه كربلا عمار به یكی از پاسگاههای بزرگ ابن زیاد برخورد كرد.
مـرحوم مقرم به نقل از كتاب الاكلیل همدانی گوید: عبیداللّه بن زیاد زجر بن قیس جعفی را در رأس پـانـصـد سـوار در پـاسـگـاهـی گـمـارد و بـه او فـرمـان داد كـه بـر پل صراط بایستد و كسانی را كه از كوفه به سوی حسین می روند باز دارد. چون عامر بن ابی سلامة بن عبداللّه بن عرار دالانی بر او گذشت گفت: می دانم قصد كجا داری، باز گرد!
عامر به او و یارانش حمله كرد و آنان را شكست داد و رفت؛ و هیچ كس از آنان امید نداشتند كه بـتـوانـنـد بـه وی نـزدیـك شـونـد. او بـه كربلا رسید و به حسین (ع) پیوست تا آنكه هـمـراهـش كـشـتـه شـد. او در جـنـگ های امیرمؤمنان علی بن ابی طالب (ع) نیز شركت جسته بود. [5] .
در زیـارت نـاحـیـه مـقـدسـه بر وی چنین درود فرستاده شده است: سلام بر عامر بن ابی سلامه همدانی. [6] .
ابـو سـلامـه از صـحـابـه بود و آن طور كه كلبی و ابن حجر [1] نوشته اند مـحـضـر رسـول خـدا(ص) را درك كـرده بـود. طـبری گوید: او از یاران امام علی (ع) و از مـجـاهـدان ركاب وی در جنگ های سه گانه اش بود. همو است كه هنگام حركت از ذی قار به بصره از امیرالمؤمنین (ع) پرسید: یا امیرالمؤمنین چون به آنان رسیدی چه خواهی كرد؟
حـضـرت فـرمـود: آنـان را بـه سـوی خداوند و فرمانبرداری او فرا می خوانم، و اگر نپذیرفتند با آنان می جنگم.
ابـو سـلامـه ـ در بـخـشـی از سـخـنـش ـ گفت: در این صورت بر دعوت كننده خداوند چیره نخواهد گشت.
ابـن حـجـر گـویـد: او در كـربلا نزد امام حسین (ع) آمد و همراهش كشته شد. [2] صاحب حدائق و سروی نوشته اند: او در حمله نخست، همراه كسان دیگر از اصحاب امام (ع) كشته شد. [3] .
بـلاذری گـوید: عمار بن ابی سلامه دالانی تلاش كرد كه عبیداللّه زیاد را در لشكرش در نـخـیـله بـكـشد ولی موفق نشد، آنگاه مخفی شد و سپس به حسین پیوست و همراهش كشته شد. [4] .
در راه كربلا عمار به یكی از پاسگاههای بزرگ ابن زیاد برخورد كرد.
مـرحوم مقرم به نقل از كتاب الاكلیل همدانی گوید: عبیداللّه بن زیاد زجر بن قیس جعفی را در رأس پـانـصـد سـوار در پـاسـگـاهـی گـمـارد و بـه او فـرمـان داد كـه بـر پل صراط بایستد و كسانی را كه از كوفه به سوی حسین می روند باز دارد. چون عامر بن ابی سلامة بن عبداللّه بن عرار دالانی بر او گذشت گفت: می دانم قصد كجا داری، باز گرد!
عامر به او و یارانش حمله كرد و آنان را شكست داد و رفت؛ و هیچ كس از آنان امید نداشتند كه بـتـوانـنـد بـه وی نـزدیـك شـونـد. او بـه كربلا رسید و به حسین (ع) پیوست تا آنكه هـمـراهـش كـشـتـه شـد. او در جـنـگ های امیرمؤمنان علی بن ابی طالب (ع) نیز شركت جسته بود. [5] .
در زیـارت نـاحـیـه مـقـدسـه بر وی چنین درود فرستاده شده است: سلام بر عامر بن ابی سلامه همدانی. [6] .
[1] الاصابه، ج 3، ص 112، شماره 6463.
[2] الأصابه، ج 3، ص 112،شماره ي 6463.
[3] ابصار العين، ص 133 ـ 134، ر. ك: وسيلة الدارين، ص 172، شماره 106.
[4] انساب الاشراف، ج 2، 388.
[5] مـقـتـل الحـسـيـن، مـقـرم، ص 199، مـلاحـظه مي شود كه در اين منبع در نام و نام برخي اجداد، با آنچه سماوي نوشته تفاوتي ديده مي شود.
[6] بحار الانوار، ج 45، ص 73؛ و ج 101، ص 273.